آید آن صبح درخشانى که من مى ‏خواستم
روشنى بخش دل و جانى، که من مى‏ خواستم

از نسیم جانفزاى گلشن آل رسول
بشکفد گلهاى بستانى که من مى ‏خواستم

از بهارستان عشق و، گلشن آل على
آمد آن سرو خرامانى که من مى ‏خواستم

سالها در خلوت دل، اشک حسرت ریختم
تا که آمد ماه کنعانى که من مى ‏خواستم

دیده‏ ى یعقوب جان من ازو شد پر فروغ
کآمد آن خورشید رخشانى که من مى ‏خواستم

در بهاران، چون هزاران شکوه ‏ها کردم به دل
تا به گل بنشست بستانى که من مى ‏خواستم

سر به زانوى ندامت مى ‏زنم در پاى دوست
تا رسد دستم به دامانى که من مى‏ خواستم